Historia zmian miejsca - Dwór Zakliczyn (Sanatorium)
rok temu (Michal J)
| Pole | Przed zmianą | Po zmianie |
|---|---|---|
| Opis | Dwór Zakliczyn (od 1986 Sanatorium) aby wejść na teren dworu trzeba przejść przez wyłamane ogrodzenie (jedne z nich znajduje się za przystankiem autobusywm) Niestety nie udało mi się znaleść wejścia do samego budynku dworu w r. 1976 całe obejście dworskie zostało sprzedane. Nabył je Instytut Obróbki Skrawaniem, który wkrótce przystąpił do remontu i przebudowy. Kwota uzyskana ze sprzedaży nie była duża, gdyż obowiązywały w tym czasie ceny tak zwane „państwowe”, znacznie niższe od rzeczywistej wartości. W budynku mieszkalnym założono na fundamentach izolację, wymieniono stropy drewniane na ogniotrwałe, dach pokryto nowymi dachówkami, pokoje zostały podzielone na mniejsze, za to każdy wyposażony w łazienkę z WC, założono instalację elektryczną, wodociągową z ciepłą i zimną wodą, centralne ogrzewanie, w piwnicy urządzono kawiarnię, a na strychu salkę telewizyjną, wymieniono wszystkie okna. Jedynie elewacja wyremontowana, pozostała niezmieniona, gdyż cały zespół dworski, jako zabytek, podlegał ochronie konserwatora. Budynek stajenny rozebrano i na jego miejscu postawiono o identycznym wyglądzie z przeznaczeniem na kotłownię kuchnię ze stołówką. Na miejscu dawnej wozowni powstał podziemny bunkier na węgiel. Od strony wschodniej zbudowano basen kąpielowy i brodzik dla dzieci. Wykonano głęboki odwiert dający wodę dla całego ośrodka sanatoryjnego, powstała też nowa stacja trafo. Dużą inwestycją była budowa pawilonu rehabilitacyjnego, mieszczącego pokoje mieszkalne, zabiegowe, gabinety lekarskie. W podziemiu założono urządzenia i aparaturę do hydroterapii. Cały teren został skanalizowany (wraz z budową szamba), zelektryfikowany i ogrodzony. Otwarcie ośrodka sanatoryjno-wczasowego nastąpiło w pierwszych latach osiemdziesiątych i był czynny przez cały rok przyjmując gości z całej Polski. W r. ok. 1992-93 Instytut Obróbki Skrawaniem obiekt wydzierżawił osobie prywatnej, a kuracjuszami byli emeryci, inwalidzi, kombatanci, osoby niepełnosprawne. Ostatnio ośrodek działa tylko w sezonie letnim. Budynek stodoły przeszedł podstawowy remont; wzmocniono fundamenty, położono izolację w piwnicy, podmurowano ściany. Obecnie stoi on niezagospodarowany. Należy jeszcze wspomnieć o zabytkowych dębach liczących ok. 400 lat, a od dawna objętych ochroną. Było ich sześć, jeden zwaliła burza w 1960 r., drugi zagrażający domowi musiał być ścięty. Były też dwie sosny amerykańskie, wejmutki, pomniki przyrody. W jednej z nich tkwił pocisk artyleryjski z 1914 roku. Próchniały od wewnątrz, pierwsza zwaliła się w r. 1959, druga siedem lat później.
|
Dwór Zakliczyn (od 1986 Sanatorium) aby wejść na teren dworu trzeba przejść przez wyłamane ogrodzenie (jedne z nich znajduje się za przystankiem autobusowym) Niestety nie udało mi się znaleść wejścia do samego budynku dworu w r. 1976 całe obejście dworskie zostało sprzedane. Nabył je Instytut Obróbki Skrawaniem, który wkrótce przystąpił do remontu i przebudowy. Kwota uzyskana ze sprzedaży nie była duża, gdyż obowiązywały w tym czasie ceny tak zwane „państwowe”, znacznie niższe od rzeczywistej wartości. W budynku mieszkalnym założono na fundamentach izolację, wymieniono stropy drewniane na ogniotrwałe, dach pokryto nowymi dachówkami, pokoje zostały podzielone na mniejsze, za to każdy wyposażony w łazienkę z WC, założono instalację elektryczną, wodociągową z ciepłą i zimną wodą, centralne ogrzewanie, w piwnicy urządzono kawiarnię, a na strychu salkę telewizyjną, wymieniono wszystkie okna. Jedynie elewacja wyremontowana, pozostała niezmieniona, gdyż cały zespół dworski, jako zabytek, podlegał ochronie konserwatora. Budynek stajenny rozebrano i na jego miejscu postawiono o identycznym wyglądzie z przeznaczeniem na kotłownię kuchnię ze stołówką. Na miejscu dawnej wozowni powstał podziemny bunkier na węgiel. Od strony wschodniej zbudowano basen kąpielowy i brodzik dla dzieci. Wykonano głęboki odwiert dający wodę dla całego ośrodka sanatoryjnego, powstała też nowa stacja trafo. Dużą inwestycją była budowa pawilonu rehabilitacyjnego, mieszczącego pokoje mieszkalne, zabiegowe, gabinety lekarskie. W podziemiu założono urządzenia i aparaturę do hydroterapii. Cały teren został skanalizowany (wraz z budową szamba), zelektryfikowany i ogrodzony. Otwarcie ośrodka sanatoryjno-wczasowego nastąpiło w pierwszych latach osiemdziesiątych i był czynny przez cały rok przyjmując gości z całej Polski. W r. ok. 1992-93 Instytut Obróbki Skrawaniem obiekt wydzierżawił osobie prywatnej, a kuracjuszami byli emeryci, inwalidzi, kombatanci, osoby niepełnosprawne. Ostatnio ośrodek działa tylko w sezonie letnim. Budynek stodoły przeszedł podstawowy remont; wzmocniono fundamenty, położono izolację w piwnicy, podmurowano ściany. Obecnie stoi on niezagospodarowany. Należy jeszcze wspomnieć o zabytkowych dębach liczących ok. 400 lat, a od dawna objętych ochroną. Było ich sześć, jeden zwaliła burza w 1960 r., drugi zagrażający domowi musiał być ścięty. Były też dwie sosny amerykańskie, wejmutki, pomniki przyrody. W jednej z nich tkwił pocisk artyleryjski z 1914 roku. Próchniały od wewnątrz, pierwsza zwaliła się w r. 1959, druga siedem lat później.
|