Historia zmian miejsca - Stary młyn motorowy w Łasku

Wejście przez czynną trafostację, przez otwartą bramę. Następnie należy przedostać się przez bardzo gęste krzaki do opuszczonego domu, przejść przez dom i wyskoczyć przez jego okno na tylną działkę. Potem przejść przez zniszczony mur i ponownie przedostać się przez chaszcze do otwartych drzwi z tyłu. Miejsce na widoku przy ruchliwej ulicy! Wejście na dach dostępne. Podłogi w większości nie ma i ryzyko upadku z kilkunastu pięter jest niezwykle wysokie. Miejsce niebezpieczne i czasami patrolowane.

Młyn motorowy (ul. Narutowicza, dawna ul. Gorczyńska) – w miejscu tym młyn tzw. amerykański powstał prawdopodobnie jesz­cze w trzecim ćwierćwieczu XIX stulecia. Był to budynek drewniany, który w ciągu swego istnienia uległ dość poważnej przebudowie. W okresie I wojny światowej był to drewniany budynek jednopiętrowy z nadbu­dówką. Poruszany był silnikiem na gaz ssany. Posiadał 4 pary walców. Obok niego czynny był tartak.

W latach dwudziestych XX w. wybudowany został nowy, znacznie większy młyn; murowany, dwupiętrowy, wystawiony na rzucie lite­ry L, z dachem krytym papą. Od strony północnej przylegała doń murowana siłownia, parterowa z poddaszem. Młyn poruszany był silnikiem na gaz ssany, 35 KM. Od 1964 r. posiada on napęd elektryczny. Urządzenia produkcyjne stanowi­ło 5, następnie 8, a wreszcie 10 par walców. Zdolność przemiałowa w okresie międzywojen­nym wynosiła ok. 20–35 ton zboża na dobę; w 1932 r. 7573 ton. Był to typowy młyn tzw. „han­dlowy”, do którego zboże przywożone było na­wet z dalszych okolic, a który pracował na po­trzeby piekarń w Łasku, Pabianicach, a nawet i Łodzi. Należał do firmy „I. Kantorowicz i ska”, której właścicielami byli Izaak Kantoro­wicz, Mordka Działowski, Józef Traube i Izra­el Toporek. W ostatnich latach przed II wojną światową dzierżawił go M. A. Wajc. W okresie II wojny światowej młyn był czynny. Po wojnie został upaństwo­wiony, następnie przebudowany i bardzo po­ważnie zmodernizowany.

Wejście przez czynną trafostację, przez otwartą bramę. Następnie należy przedostać się przez bardzo gęste krzaki do opuszczonego domu, przejść przez dom i wyskoczyć przez jego okno na tylną działkę. Potem przejść przez zniszczony mur i ponownie przedostać się przez chaszcze do otwartych drzwi z tyłu. Miejsce na widoku przy ruchliwej ulicy! Wejście na dach dostępne. Podłogi w większości nie ma i ryzyko upadku z kilkunastu pięter jest niezwykle wysokie. Miejsce niebezpieczne i czasami patrolowane.

Młyn motorowy (ul. Narutowicza, dawna ul. Gorczyńska) – w miejscu tym młyn tzw. amerykański powstał prawdopodobnie jesz­cze w trzecim ćwierćwieczu XIX stulecia. Był to budynek drewniany, który w ciągu swego istnienia uległ dość poważnej przebudowie. W okresie I wojny światowej był to drewniany budynek jednopiętrowy z nadbu­dówką. Poruszany był silnikiem na gaz ssany. Posiadał 4 pary walców. Obok niego czynny był tartak.

W latach dwudziestych XX w. wybudowany został nowy, znacznie większy młyn; murowany, dwupiętrowy, wystawiony na rzucie lite­ry L, z dachem krytym papą. Od strony północnej przylegała doń murowana siłownia, parterowa z poddaszem. Młyn poruszany był silnikiem na gaz ssany, 35 KM. Od 1964 r. posiada on napęd elektryczny. Urządzenia produkcyjne stanowi­ło 5, następnie 8, a wreszcie 10 par walców. Zdolność przemiałowa w okresie międzywojen­nym wynosiła ok. 20–35 ton zboża na dobę; w 1932 r. 7573 ton. Był to typowy młyn tzw. „han­dlowy”, do którego zboże przywożone było na­wet z dalszych okolic, a który pracował na po­trzeby piekarń w Łasku, Pabianicach, a nawet i Łodzi. Należał do firmy „I. Kantorowicz i ska”, której właścicielami byli Izaak Kantoro­wicz, Mordka Działowski, Józef Traube i Izra­el Toporek. W ostatnich latach przed II wojną światową dzierżawił go M. A. Wajc. W okresie II wojny światowej młyn był czynny. Po wojnie został upaństwo­wiony, następnie przebudowany i bardzo po­ważnie zmodernizowany.